Hoe vaak zeg jij niet tegen je kind dat hij rustig aan moet doen, omdat hij zo nog naar zwemles moet? Of naar voetbal? Of iets anders natuurlijk. Maar luister jij zelf eigenlijk ook naar dit advies?
Doe maar even rustig, je moet zo nog …
Je kind kan zelf nog niet inschatten hoeveel energie een activiteit hem kost en hoe belangrijk het soms is om even rustig aan te doen voordat je iets anders gaat doen. Het is jou taak als moeder om hem hierin te begeleiden.
Dus als je weet dat zwemles hem veel moeite kost, zorg je ervoor dat er een rustmoment voor die tijd is.
Als je weet dat een kinderfeestje zorgt voor (te) veel prikkels en je weet dat je kind daar moeite mee heeft, dan plan je voor en na een kinderfeestje niks. Of je plant dan juist een activiteit waarvan je weet dat je kind ontspant.
Eigenlijk leer jij je kind hiermee om af en toe even op de rem te trappen en niet constant maar door te jakkeren.
Geef jij wel het goede voorbeeld?
Het is heel fijn dat je zo ontzettend goed doorhebt wat je kind hierin nodig heeft. Dit helpt hem heel erg om zich goed in z’n vel te voelen en om echt te kunnen genieten van bijvoorbeeld het kinderfeestje. Maar hoe zit het met jou? Trap jij wel eens op de rem? Laat jij weleens iets wat langer liggen, omdat je even een moment voor jezelf nodig hebt? Of ben jij juist constant aan het doorjakkeren.
Doe je dat ook in de auto?
Misschien een raar voorbeeld, maar doe je dat ook in het verkeer? Blijf je daar ook constant gas geven? Ongeacht of er een bocht aankomt, een rotonde of een verkeerslicht? Blijf je doorrijden als er een lampje begint te branden op je dashboard?
Niet? Dat dacht ik al, want jij weet heel goed dat dit levensgevaarlijk is. Dat je op deze manier ongelukken krijgt en dat wil je voorkomen. Je wilt voorkomen dat je auto stuk gaat en je in de kou laat staan.
Waarom doe je dit dan wel in het moederschap?
Jij bent eigenlijk de auto in het bovenstaande voorbeeld. Ook jij hebt het nodig om af en toe even op te laden. Ook jij mag die balans opzoeken die ervoor zorgt dat jij goed in je vel zit. Ook jij hoeft niet constant maar aan te staan.
Juist door zo nu en dan pas op de plaats te maken, kun je veel meer geven. Juist door af en toe de rem in te drukken kun je meer genieten. En juist door niet altijd maar door te gaan kun jij je beter afstemmen op de behoeften van je kind én van jezelf.
De gevolgen zijn niet te overzien!
Het is moeilijk om te beseffen wat de gevolgen zijn van het constant maar doorgaan. Door altijd maar door te gaan en geen rust te nemen raak je uitgeput. Hierdoor kun je minder hebben van je kinderen en je partner. Je verliest makkelijker je geduld. Je reageert sneller boos. Je gaat je hier schuldig over voelen. Met als uiteindelijke consequentie dat het bijna onmogelijk wordt voor jou om nog positief ergens naar te kijken. Je belandt in een negatieve spiraal die lastig te doorbreken is.
Dus…stap eens wat vaker op de rem!
Stop er dus mee om altijd maar alles te willen doen. Om altijd maar voor iedereen klaar te staan. Stap eens wat vaker op je eigen rem.
Dit betekend echt niet dat je alles en iedereen moet verwaarlozen. Het kan al iets heel simpels zijn door bijvoorbeeld eerst rustig een kop thee te drinken op de bank met een boek of de tv aan als je de kinderen naar school hebt gebracht. Juist voordat je die eeuwige was op gaat vouwen. Wees niet te streng voor jezelf!