Maak jij je ook schuldig aan ge-als?
Denk jij ook regelmatig dat je eerst iets moet hebben of kunnen voordat je een volgende stap kan nemen? Bijvoorbeeld als ik een bepaalde opleiding heb, dan ga ik voor mezelf beginnen of durf ik meer geld te vragen. Als ik tien kilo ben afgevallen dan ga ik naar de schoonheidsspecialiste. Als ik weer in mijn oude maat pas (van voor dat je kinderen had) dan trakteer ik mezelf op een dagje sauna met massage.
Wat nu als je eens gewoon ging doen?
Waarom zou je pas kunnen gaan ondernemen of om loonsverhoging vragen als je een bepaalde opleiding hebt behaald. Heb je nu nog niet voldoende kennis in huis? Of ben je onzeker en denk je dat je nog niet voldoende kennis in huis hebt? Of denk je misschien dat kennis alleen komt met een papiertje en dat alles wat je meemaakt en leest niks bijdraagt aan wat je in je hebt.
Waarom verdien je het pas om naar een schoonheidsspecialiste te gaan als je tien kilo bent afgevallen? Ben je het nu niet waard om voor jezelf te kiezen en jezelf te verwennen? Verdien je het nu niet al om even te ontspannen en tijd voor jezelf te nemen?
Belonen vs voor jezelf zorgen
Natuurlijk kan het heel goed voor je werken om jezelf een beloning te beloven als je een bepaald doel hebt bereikt. Maar het moet niet zo zijn dat je nooit iets voor jezelf doet en jezelf verwend omdat je te hoge eisen aan jezelf stelt.
Goed voor jezelf zorgen moet een gewoonte zijn en niet afhankelijk zijn van onrealistische doelen.
Als je jezelf al wilt belonen bij het behalen van een doel, zorg er dan alsjeblieft voor dat het doel wat je stelt ook echt haalbaar is binnen een overzichtelijk termijn. Dit bevordert namelijk ook je motivatie. Of beter nog: beloon jezelf niet pas als je het uiteindelijke doel hebt behaald, maar beloon je zelf ook tussendoor als je weer één of meerdere stapjes hebt gezet. Want zonder deze stapjes kom je nooit bij je einddoel.
Dus stop nu met het ge-als!
Dus vanaf nu ga je stoppen met het eeuwige ge-als en zet jij jezelf wat vaker op nummer één! Zorgen voor jezelf is geen luxe, maar pure noodzaak. Net als geloven in jezelf en je eigen kunnen. Echt geloof mij, je kunt meer dan je denkt! Heel veel zit al in je, het moet alleen nog zijn weg naar buiten vinden.
Ze zeggen in het vliegtuig niet voor niks dat je eerst je eigen zuurstofmasker op moet zetten en daarna pas bij je kinderen. Als jij niet voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor een ander zorgen. Daarnaast heb je ook een voorbeeldfunctie. Laat je kind zien dat jij het waard bent om jezelf belangrijk te vinden. Dan is het voor je kind ook veel makkelijker om zichzelf belangrijk te vinden en zich niet weg te cijferen voor een ander. Als jij laat zien dat je in jezelf mag geloven, dan is het voor je kind ook makkelijker om in zichzelf te geloven.
Op welke “als ik … dan durf ik…” betrap jij jezelf? Laat je het me weten?