Jezelf een time-out geven? Dat kan toch niet?
Waarom zou dat niet kunnen? Ik denk dat het heel goed kan en dat het soms ook echt nodig is.
Waarom je kind wel een time-out geven en jezelf niet?
Je kind een time-out geven lijkt de normaalste zaak van de wereld. (Wat ik hiervan vind vertel ik je een andere keer.) Als je kind boos is, slaat of met dingen gooit geven we al snel een time-out: “ga maar even op de gang afkoelen” of “ga maar naar je kamer”. Of zoals Jo Frost (supernanny) “ga maar op de naughty chair”.
En wees eens eerlijk, heb jij het idee dat het werkt? Heb jij het idee dat je kind hiervan leert dat hij bepaald gedrag niet mag vertonen?
Als een kind hier al iets van leert is dat het bepaald gedrag niet mag laten zien. Dat hij niet boos mag zijn bijvoorbeeld. Terwijl je eigenlijk je kind wil leren om anders om te gaan met de boosheid.
Maar wat doe jij zelf als je boos bent? Laat je die emotie zien aan je kind? Ga jij ook schreeuwen, slaan en schoppen? (Ik hoop het niet ;-)) Of krop je jouw boosheid op en wordt je gewoon super chagrijnig?
Zou je eigenlijk niet even uit de situatie willen stappen, even een moment voor jezelf willen nemen, even op adem komen om vervolgens weer terug te komen en met een frisse blik en vooral met meer rust de situatie aanpakken?
Dat is waarom juist jij jezelf soms een time-out moet geven!
Wat leert je kind ervan als jij een time-out neemt?
Jezelf een time-out geven is niet alleen goed voor jezelf, maar ook heel leerzaam voor je kind. Hiermee laat je namelijk aan je kind zien dat de emotie er zeker mag zijn, maar dat er een andere manier is om hiermee om te gaan dan slaan, schreeuwen en schoppen. Je geeft aan dat het prima is om even een andere ruimte op te zoeken als het je even te veel wordt waar je op dat moment bent. Je leert je kind hiermee dat ook jij je grenzen hebt. Maar ook dat hij ook grenzen heeft en er ruimte is om deze aan te geven.
Wat is belangrijk om te doen als jij boos bent of als je kind boos is?
Naast dat het goed is om ruimte te geven aan de boosheid is het ook belangrijk om te onderzoeken waar de boosheid vandaan komt. Is het overprikkeling? Of misschien juist onderprikkeling? Wil je kind je hier eigenlijk iets mee vertellen, maar vind hij het moeilijk om hier woorden aan te geven? Heeft je kind meer behoefte aan aandacht en nabijheid? Er zit altijd een reden achter gedrag. Gedrag is altijd logisch. Maar je moet wel willen en kunnen kijken achter het gedrag van jezelf en je kind.