De manier waarop ik in het moederschap sta is niet zomaar gekomen. Dit is geboren uit noodzaak. En hoewel ik mij er in het begin tegen verzette, kan ik nu zeggen dat dit het beste is wat me is overkomen in het moederschap (naast de geboortes van mijn kinderen natuurlijk 😉 ). Het voelde in het begin erg onnatuurlijk. Inmiddels weet ik niet beter en zou ik het ook niet meer anders willen.
Hoe het begon
Ongeveer 10 jaar geleden werd ik voor de tweede keer moeder. Vlak daarna kwam de diagnose dat ik chronisch ziek ben. In mijn geval brengt dit veel/constante pijn, verminderde spierkracht en chronische vermoeidheid met zich mee. Het maakt dat ik lang niet zo energiek en flexibel ben als ik graag zou willen. Uitgebreid een stuk met mijn kinderen wandelen zit er niet in. Op de grond zitten en met mijn kind spelen lukt me ook niet. En wat heb ik me de eerste jaren hier schuldig over gevoeld. Ik was boos op mezelf en boos op mijn lichaam. Het voelde enorm als falen. Lang was het enige wat mijn chronische ziekte me in mijn ogen had gegeven waar ik wel blij mee was dat ik nu altijd thuis was bij mijn kinderen. Het voelde of dit het een beetje goed maakte dat ik in mijn ogen zo weinig kon doen met ze.
Door mijn situatie was ik genoodzaakt om alles op een langzamer tempo te doen. Wat vaker te rusten tussendoor. Ik had niet de kracht en de energie om constant met ze bezig te zijn en overal en nergens met ze heen te gaan.
We keken kritisch naar onze routines en prioriteiten. Wat was nu echt belangrijk? Hoe kon ik toch een goede moeder zijn? (Toen niet wetende dat ik dat in de ogen van mijn kinderen echt wel ben.)
Wat vind ik belangrijk in het moederschap
Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen zichzelf kunnen zijn, dat ze de ruimte krijgen om zelf te ontdekken wie ze zijn en wat ze leuk vinden. Ik vind het belangrijk om verder te kijken dan enkel naar dat wat ze me vertellen. Ik wil zien wat ze me vertellen zonder woorden. Ik heb me de laatste jaren dan ook verdiept in de oorzaken en behoeften achter gedrag, omdat ik van mening ben dat gedrag altijd logisch is. Het is niet iets wat je kind bewust doet, het is een manier van communiceren.
Ik wil mijn kinderen onderdompelen in liefde en ze vrij laten om op onderzoek uit te gaan. Ik wil hun natuurlijke nieuwsgierigheid niet temperen, maar eerder aanwakkeren. Ik wil ze laten ontdekken hoe dingen in elkaar zitten.
Ik wil dat mijn kinderen keuzes maken die ze zelf willen maken en niet omdat anderen, de samenleving, dit van ze verwacht. Ik wil dat ze hun leven gaan leven volgens hun eigen voorwaarden.
Structuur is in ons huis erg belangrijk. Dit geeft niet alleen houvast voor mij, maar ook duidelijkheid voor de kinderen. Maar ik vind het wel heel belangrijk dat er altijd ruimte is voor spontane ideeën. Dus eigenlijk een flexibele structuur 😉
En uiteraard is balans voor mij erg belangrijk. Niet alleen omdat ik zelf beter functioneer en minder klachten heb, ik merk ook dat mijn kinderen dit erg fijn vinden en zich dan fijner voelen.
Bovenal wil ik genieten. Genieten van mijn kinderen. Genieten van het samen zijn. Bewust stilstaan bij de mooie en mindere mooie momenten. Niet opgaan in de snelle wereld, maar bewust vertragen.
Nu 10 jaar later
Nu kan ik zeggen dat ik, nee, dat wij als gezin ons pad hebben gevonden. De weg die we nu bewandelen voelt goed. De keuzes die we maken zijn echt onze keuzes en niet die van de wereld om ons heen.
Ik heb er een hele zoektocht op zitten. Ik heb me verdiept in vele opvoedstromingen om tot de conclusie te komen dat er in elke stroming meerdere dingen zitten die ik belangrijk vind en die ik al toepas in ons gezin.
Nog niet zo heel lang geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met ‘slow living’ en dat voelde als thuiskomen. Dit is wat ik al die tijd al doe en waar ik lang tegen gevochten heb. Toen ik onlangs een artikel las van Carl Honoré over ‘Slow Parenting’ viel er een warme deken over me heen. Dit is wat ik al die jaren al doe. Dit is wat zo ontzettend goed voelt. Dit is wat ik iedere moeder gun.
En, zoals je misschien wel weet, is het mijn passie om andere moeders, om jou, te inspireren en informeren om het moederschap met andere ogen te bekijken. Om het niet meer te ervaren als overweldigend en veel, maar genieten vanuit rust en ontspanning. En nu heb ik er, eindelijk, een benaming voor. Ik wil jou heel graag kennis laten maken met ‘Slow Parenting‘.
Geboren uit noodzaak en nu de basis voor Studio Moederliefde.